تاثیر هشت هفته تمرین هوازی بر سطح سرمی هورمون ویسفاتین و عملکرد سلول های بتای پانکراس در مردان دیابتی نوع دو

چکیده شواهد جدید نشان می دهند که سطوح ویسفاتین (آدیپوکین مترشحه از بافت چربی) در افراد دیابتی نوع 2 افزایش می یابد و این افزایش همراه با اختلال در عملکرد سلول های بتای پانکراس است. اما نتایج پاسخ ویسفاتین به تمرین ورزشی در افراد دیابتی متناقض بوده است. هدف مطالعه حاضر بررسی اثر تمرین هوازی بر سطح سرمی ویسفاتین و عملکرد سلول های بتای پانکراس در مردان دیابتی نوع 2 مصرف کننده متفورمین بود. آزمودنی های این مطالعه 40 مرد کم تحرک مبتلا به دیابت نوع 2 با دامنه سنی 40 تا 50 سال، نمایه توده بدنی 32/2±1/30 کیلوگرم بر متر مربع و مصرف کننده متفورمین بودند که به صورت نمونه در دسترس انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه، کنترل 20 نفر و گروه تمرین هوازی 20 نفر تقسیم شدند. پروتکل این تحقیق 8 هفته (3 جلسه در هفته) که شامل تمرین با شدت 40 تا 55 درصد ضربان قلب ذخیره بود که روی دستگاه دوچرخه کارسنج به طور تناوبی اجرا شد. قبل از شروع و بعد از اتمام دوره از آزمودنی ها نمونه خونی و تست تعیین vo2peak گرفته شد. برای محاسبه شاخص عملکرد سلول های بتای پانکراس از فرمول homa-? cell استفاده شد. همچنین برای بررسی اختلاف معناداری درون گروهی و بین گروهی از آزمون اندازه های تکراری (repeated measures) استفاده شد. نتایج نشان داد پس از پایان دوره تمرینی، سطوح سرمی ویسفاتین، انسولین، گلوکز و هموگلوبین گلیکوزیله در گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری کاهش یافت (05/0>p). در حالی که شاخص عملکرد سلول های بتای پانکراس و vo2peak در گروه تمرین هوازی در مقایسه با گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت. کلمات کلیدی: تمرین هوازی، ویسفاتین، عملکرد سلول های بتای پانکراس، متفورمین، دیابت نوع 2